Verschillende prominente Republikeinen buitelde na het verlies van Mitt Romney over elkaar heen over waarom Romney verloor en hoe het nu verder moet met Republikeinse partij. Het verlies van Romney zorgt voor een grote verdeeldheid in de Republikeinse partij.

Zowel de media als prominente Republikeinen begonnen snel na dat Mitt Romney de presidentsverkiezingen verloor van Barack Obama met analyses waar het mis ging en wat er nu moet gebeuren wil de Grand Old Party in de toekomst nog een politieke rol gaan spelen. Maar hoe kwam het zo ver?

Allereerst was de conservatieve achterban, waar onder de extreem conservatieve Tea Party, niet blij met Romney als presidentskandidaat. Romney werd gezien als een te gematigde kandidaat, maar tijdens de voorverkiezingen wist hij tegenstanders, zoals Rick Santorum en Newt Gingrich, die veel rechtser zijn, te verslaan. Na dat Romney de nominatie op zak had bewoog hij steeds meer naar het midden toe waarbij hij de conservatieve basis van de partij van zich vervreemde. Dat de campagne van Romney daar voor koos is te begrijpen, want met alleen de (christelijke) conservatieve achterban win je de verkiezingen niet. Maar Romney wilde ook vrouwen, Latino’s, de Aziatische en zwarte kiezers aan zich binden. Maar nadat Romney in de voorverkiezingen sprak over zelfdeportatie van immigranten en blunders maakte over multomappen vol met vrouwen en een video uitlekte waar hij 47 procent van de bevolking afschreef was het duidelijk dat hij deze groepen kiezers van zich vervreemde. Maar dat Romney de verkiezingen verloor ligt niet alleen aan de blunders of de slechte campagne van Romney, het ligt ook aan de richting en de koers van de Republikeinse partij. De partij vaart op dit moment een zeer rechtse koers.

Hoe moet het nu verder? Het is duidelijk dat de Republikeinse partij zichzelf opnieuw moet uitvinden. De partij zal een nieuwe koers moet varen en een nieuwe richting moeten inslaan. En die koers moet snel worden uitgestippeld. De partij gaf aan dat men aan soul searching gaat doen, maar wil men weer invloed krijgen op het politieke toneel dat moet men snel aan de slag, want in 2014 zijn er weer verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden. De Republikeinen hebben daar nu de meerderheid, maar als men niet gauw komt met een nieuwe richting dan kan het wel eens zijn dat ze de meerderheid verliezen.

Dan is de vraag welke richting moet de Republikeinse partij op? Er zijn eigenlijk maar twee serieuze opties. Men kan er voor kiezen om een ruk naar rechts te maken en weer terug te keren naar de conservatieve basis en weer de ultra conservatieve fiscale en sociale onderwerpen te omarmen, zoals bezuinigingen en weinig invloed van de overheid en tegen abortus en verbod op het homohuwelijk.

De andere richting is om meer naar het midden te bewegen en meer gematigde standpunten in te nemen, zoals Romney deed. De fout die Romney maakte is dat hij vaak van standpunt wisselde, het zogenoemde flip-floppen en dat is iets wat kiezers niet begrijpen en waarderen en het campagneteam van president Obama verwerkte dat flip-flop gedrag in effectieve campagnespotjes. Het gevaar is wel dat als men (te veel) naar het midden beweegt de conservatieve Republikeinen zich niet meer in de Grand Old Party herkennen.

Het ligt voor de hand dat de Republikeinse partij naar rechts zal bewegen. Veel conservatieve Republikeinen verlangen terug naar de tijd dat Ronald Reagan president was. Maar dat was in de jaren ’80. Als de partij nog verder naar rechts beweegt en meer door de Tea Party wordt ‘gegijzeld’ is de kans groot dat de Republikeinen de komende jaren weinig tot geen politieke invloed kunnen uitvoeren.

Zoals gezegd was Reagan president in de jaren ’80. Het probleem van de Republikeinse partij is dat men is blijven hangen in de vorige eeuw. Als de Republikeinen in de toekomst weer een Republikeinse president in het Witte Huis willen dan zal men zich moeten aanpassen en erkennen dat de 21^ste eeuw anders is. Mitt Romney had ook plannen die Amerika terug zouden brengen naar de jaren ’50. De Grand Old Party is op dit een moment een rechtse partij van vooral oude blanke mannen en dat is ook een probleem.

Een ander probleem is dat men met de rechtse koers alleen blanke mannen en getrouwde vrouwen aanspreekt, zo bleek uit de demografische gegevens na de verkiezingen. Deze twee groepen stemde in meerderheid op Mitt Romney. Maar deze groepen leveren geen meerderheid op bij de verkiezingen en de blanke ‘traditionele’ Amerikaan zal in het komende decennium een minderheid worden. De Amerikaanse bevolking zal in 2020 voor het grootste gedeelte uit Latino’s bestaan en ook andere minderheden, zoals Aziatische en zwarte kiezers maken een groter deel uit van de bevolking. President Obama wiste deze groepen kiezers aan te zich te binden. Veel Latino’s (69 procent) stemde op hem en van het zwarte electoraat stemde maar liefst 93 procent op Obama. Ook andere groepen kiezers, zoals alleenstaande vrouwen, homoseksuelen, veteranen, studenten, etc. stemde in meerderheid op Obama.

Als de Republikeinse partij ook minderheden wil aanspreken zal men naar het centrum-rechts moeten bewegen en een meer gematigde richting moeten kiezen. Als de Republikeinen er niet in slagen om andere groepen kiezers aan te spreken, die dus steeds een groter deel van het electoraat uit maken, zoals dus bleek bij de afgelopen verkiezingen, dan blijft de partij er één van oude grijze mannen en is de kans van een Republikein in het Witte Huis erg klein.

Op dit moment maakt de conservatieve rechter vleugel in de Republikeinse partij de dienst uit en dat zorgde er voor dat men niet echt staat te springen om samen te werken met Obama in zijn tweede termijn. De kans is groot dat de Republikeinen, net als tijdens Obama’s eerste vier jaar zo veel mogelijk zijn beleid zullen proberen te blokkeren. En dat is slecht, want Amerika heeft grote problemen, zoals de ‘fiscal cliff’, immigratie hervorming, klimaatverandering en de nucleaire dreiging van Iran, die moeten worden aangepakt.

Een ander aspect wat minstens net zo belangrijk is als de bovengenoemde punten is dat de partij toe is aan verjonging. De Republikeinse partij heeft de afgelopen jaren alleen maar oude mannen gehad die niet voldoende met hun tijd zijn meegegaan. Ronald Reagan, John McCain en Mitt Romney zijn nou niet echt voorbeelden van jonge energieke Republikeinse politici. Het is zaak dat de Republikeinse partij op zoek gaat naar een jongere generatie die andere groepen kiezers kan aanspreken. De senator van Florida, Marco Rubio en de gouverneur van Louisiana, Bobby Jindal zijn mensen die staan voor verjonging in de partij.

De Republikeinse partij moet zich dus goed afvragen wat het nu wil. Wil men in de toekomst een rol blijven spelen dan is het tijd dat er verjonging in de partij komt, de partij meer centrum-rechts in plaats van extreem conservatief rechts wordt en dat het beseft dat we zijn aangekomen in de 21^ste eeuw. Alleen dan heeft de Republikeinse partij een kans en kan het een serieuze rol blijven spelen in de Amerikaanse politiek.