Voormalig vicepresident Mike Pence stapt ook in de race om de Republikeinse nominatie. Pence is de eerste vicepresident die het opneemt tegen zijn oude baas. Voormalig president Donald Trump doet immers ook mee. Dit is een unieke situatie en maakt het voor Pence ook lastig.

Pence moet, wil hij serieus kans maken op de nominatie, afstand van nemen van zijn voormalige baas, waar hij vier jaar lang achter stond. Hij keurde wat Trump deed goed. Daarnaast moet hij de achterban van Trump zich niet tegen hem keren.

Pence zit in een spagaat. Valt hij Trump (hard) aan of doet hij dat juist niet om zo niet de Trump supporters van zich te vervreemden? Pence voert een complexe balanceeract uit. In zijn speech waar hij zijn kandidatuur bekend maakte zei hij dat niemand zich boven de Grondwet mag stellen en dat iemand die zich boven de Grondwet stelt ongeschikt is om president te worden. Daarmee doelt Pence op wat er op 6 januari 2021 gebeurde. Pence deed toen zijn plicht als vicepresident om, zoals de Grondwet voorschrijft, de uitslag van de presidentsverkiezingen te bekrachtigen. Donald Trump had Pence meerdere malen onder druk gezet om te zorgen dat hij de uitslag van de verkiezingen niet zou ratificeren. Maar volgens de Grondwet heeft de vicepresident die bevoegdheid niet. Trump bracht Pence en zijn familie in gevaar toen hij een meute opgezweepte die vervolgens het Capitool bestormde waar ze riepen: ‘Hang Mike Pence!’ De strop hing al voor hem klaar.

Daar trekt Pence de grens. Achter het beleid van Trump staat hij nog steeds. Hij veroordeelt Trump dus wat er op 6 januari gebeurde, maar haalt daar vooral de Grondwet aan. Hij zal zich dus richten op wat er onder Trump is bereikt en de kiezers voorhouden dat hij het werk van Trump voort zal zetten. 

De vraag is of de MAGA aanhang van Trump daarvoor te porren is. Veel van de Trump supporters zien Mike Pence als een verrader omdat hij niet deed wat Trump van hem vroeg. 

De zeer christelijke en conservatieve Pence zal zich vooral op de streng christelijke kiezers richten. Zijn standpunten over abortus en LGBTQI+ rechten zijn duidelijk en deze groep kiezers denkt er net zo over. Door Pence kon Trump in 2016 deze groep kiezers aan zich binden. Maar de groep evangelicals, zoals deze groep gelovige kiezers wordt genoemd, zal te weinig zijn om de voorverkiezingen te winnen. In Iowa. waar veel van deze christelijke kiezers wonen, zal Pence het  goed doen. In staten als New Hampshire, wat veel progressiever is, of South Carolina, waar het electoraat diverser is, maakt Pence veel minder kans.

De spagaat waar Mike Pence in zit maakt het voor kiezers ook lastig om te weten waar hij nu staat. Vier jaar stond hij achter Donald Trump en nu neemt hij tegen de man op. Veel kiezers zullen dat wellicht niet snappen en daarom is het voor Pence lastig om duidelijk zijn standpunten voor het voetlicht te brengen.

Daarnaast dient Pence, naast de evangelicals, ook andere kiezers aan zich te binden. Maar daar moet hij concurreren met kandidaten als Nikki Haley, Tim Scott en Asa Hutchison. Zij vissen allemaal in dezelfde vijver als Pence. Daarom staat Pence in de peilingen, net als de andere kandidaten, op ruime achterstand van Trump en Ron DeSantis.

Toch zal Mike Pence voor de gemiddelde gematigde Amerikaanse (Republikeinse) kiezer te extreem zijn. Veel Amerikanen denken genuanceerder over abortus en homorechten dan Pence. 

De spagaat waar Pence in zit zorgt ervoor dat de kans dat hij ver gaat komen klein is. Zijn campagne spotje was goed, waar het vooral over vaderlandsliefde, familie en God ging. Maar dat is te weinig om echt het verschil te maken en te winnen.