In Plains, Georgia, de woonplaats van de 39ste president van Amerika, Jimmy Carter, wordt hij geëerd en is men trots op hun president, schaamt men zich er niet voor om op Donald Trump te stemmen.

In de maand september reisde ik langs de Amerikaanse oostkust. Ik reisde door de staten Virginia, North Carolina, South Carolina en Georgia. Naast cultuur en mooie natuur was ik daar ook om de verkiezingsstrijd van dichtbij te aanschouwen. Je zit zo dicht op het vuur. Omdat North Carolina en Georgia twee zogenoemde swing states zijn is het interessant om daar de lokale verkiezingen te volgen en om op microniveau te kijken hoe de verkiezingen leven. Dan kun je natuurlijk de borden Harris-Walz en Trump-Vance in de tuinen gaan tellen, maar het is waardevoller en interessanter om met campagne medewerkers en vrijwilligers te praten.

In Durham, North Carolina en in Charleston, South Carolina, bezocht ik twee lokale campagne kantoren van de Democratische partij. Daar waren wat oudere dames aanwezig die mij vriendelijk te woord stonden en uitlegde waarom de verkiezingen zo belangrijk zijn. Hun verhaal was natuurlijk wel gekleurd omdat ze allemaal Kamala Harris steunen. De afkeer van Trump was groot. In South Carolina weten ze ook wel dat Harris die staat niet gaat winnen, dus richten ze zich vooral op de lokale races voor zetels in het Congres, zowel op nationaal als staatsniveau (state level). In North Carolina loopt de termijn van de de Democratische gouverneur af dus wordt naast de campagne van Kamala Harris ook campagne gevoerd voor de Democratische kandidaat voor gouverneur.

In Savannah, Georgia, ging ik naar een Republikeins campagne kantoor om daar te praten en uit te zoeken hoe ze daar de campagne aanpakken en hoe ze de kansen van Trump in deze swing state inschatten.

Het campagnekantoor zat midden in een woonwijk en het kantoortje werd vooral gebruikt om Trump-Vance borden uit te delen. Bij binnenkomst werd ik welkom geheten door een aardige vrouw. Ik stelde wat vragen over wat algemene dingen, maar toen de vragen wat journalistieker werden, veranderde de sfeer en toon. Ze vond dat deze vragen niet aan haar gesteld konden worden en ik kon beter contact zoeken met het communicatieteam van de Trump campagne. Toen ik aangaf dat ik gewoon uit interesse wilde weten hoe ze de campagne aanpakken gingen andere vrouwen die ondertussen ook van mijn komst op de hoogte waren zich ermee bemoeien. Er was zelfs een vrouw die op een intimiderende manier een foto ging nemen. Het was duidelijk dat ik beter kon vertrekken. Ik kreeg een Trump-Vance bord en een sticker mee en dat was het dan. Op weg naar mijn auto werd ik gevolgd door dezelfde vrouw die de foto had genomen. Ze nam nog een foto van mijn auto en het kenteken. Toen ik haar vroeg waarom ze dat deed kreeg ik geen antwoord. Ik heb toen hetzelfde gedaan. Ik heb een foto van haar genomen en van haar auto en het kenteken genoteerd. Ik weet dat Republikeinen journalisten en de pers zien als vijanden en bestempelen als ‘fake news’, maar om dit  nu zelf mee te maken was toch wel een aparte ervaring.

Als je spreekt met gewone Amerikanen dan zie je duidelijk waarom ze juist op Harris of Trump stemmen. Maar men stemt vooral vanwege beleid. Verschillende mensen die ik sprak die op Trump stemmen doen dat niet omdat ze Trump mogen. Ze vinden hem arrogant en grof, maar vinden zijn beleid wel goed.

En dat geldt ook voor Plains. De lokale ondernemer die ik sprak lijdt onder de hoge inflatie (de economie is het belangrijkste onderwerp blijkt uit de peilingen), stemt op Trump omdat hij de inflatie naar beneden kan brengen. Harris zal dat niet doen, zo is de mening. Hoewel alles in Plains in het teken staat van Jimmy Carter die op 2 oktober 100 jaar werd, stemmen de inwoners van Plains op Donald Trump.