Sinds het overlijden van Jeffrey Epstein in 2019, officieel door zelfmoord, al blijven de omstandigheden omstreden, gonst het van vragen, verdenkingen en halve waarheden. Wie waren zijn klanten? Wie reisde met hem mee naar zijn privé-eiland? Welke invloedrijke namen staan op zijn lijsten en in zijn agenda’s en logboeken?

De zogeheten Epstein-files, die door justitie en journalisten deels zijn ingezien, vormen de kern van een groot mysterie: hoe kon Epstein, een veroordeelde zedendelinquent, jarenlang ongehinderd opereren binnen de hoogste kringen van financiën, politiek en Hollywood sterren? En waarom wordt er door zittende machthebbers alles aan gedaan om volledige openbaarmaking van die documenten te blokkeren?

Trump en Epstein zijn oude bekenden. Donald Trump kende Jeffrey Epstein al sinds de jaren negentig. Ze kwamen elkaar vaak tegen in Palm Beach, bezochten elkaars feesten en spraken positief over elkaar. In 2002 zei Trump tegen New York Magazine over Epstein: “He’s a lot of fun to be with. It is even said that he likes beautiful women as much as I do, and many of them are on the younger side.”

Toen Epstein in 2008 een deal sloot met het ministerie van Justitie om gevangenisstraf te vermijden, werd die deal goedgekeurd door Alex Acosta, die later minister van Arbeid werd in de eerste termijn van Trump. Die verwevenheid verklaart deels Trumps huidige houding: zijn herhaalde uitvallen naar de media over ‘eigen rechtszaken’ en het gebrek aan aandacht voor Epstein komen niet voort uit principiële verontwaardiging, maar uit berekening.

Binnen de MAGA-beweging is de woede over het achterhouden van de Epstein-files groot. Veel aanhangers geloven dat de elite, inclusief leden van beide partijen, betrokken is bij misbruik en dit probeert toe te dekken. Dat het ministerie van Justitie de meeste documenten geheim houdt, voedt wantrouwen in de FBI, het juridisch apparaat en ‘het systeem’ (de Deep State).

Voor veel Trump-aanhangers is het extra wrang dat uitgerekend Trump geen werk maakt van volledige openbaarmaking. Zij zien een patroon: Trump, die in 2016 nog het moeras beloofde droog te leggen, blijkt inmiddels zelf een onderdeel van dat systeem geworden. Zijn kabinetsleden, donoren en vertrouwelingen komen terug in netwerken rond Epstein.

In 2023 publiceerde The Wall Street Journal een reeks artikelen op basis van ongepubliceerde documenten uit Epsteins agenda’s en logboeken. Daarin staan onder meer:

• Bill Gates, met wie Epstein meerdere ontmoetingen had tussen 2011 en 2017.

• William Burns, nu CIA-directeur, die in 2014 met Epstein dineerde.

• Noam Chomsky, die gesprekken met Epstein bagatelliseerde als ‘intellectuele ontmoetingen’.

• Ehud Barak, voormalig premier van Israël, die vaak bij Epstein over de vloer kwam.

• Larry Summers en Kathryn Ruemmler, beiden invloedrijke figuren in het financiële en juridische establishment.

De documenten bevatten geen directe bewijzen van misbruik, maar ze tonen wel een netwerk van invloed en vertrouwelijkheid waarin Epstein een verbindende rol speelde tussen machtige mensen.

De flight logs van Epstein’s privéjet, bijgenaamd de Lolita Express, vermelden passagiers als Bill Clinton, Donald Trump, Kevin Spacey, Chris Tucker en Naomi Campbell. Ook het zogenoemde ‘zwarte boek’ van Epstein bevat honderden namen, waaronder die van Donald Trump, Ivanka Trump, Alan Dershowitz en Prins Andrew.

De betekenis hiervan is genuanceerd: het bestaan van een naam in een logboek is geen bewijs van schuld. Maar het bevestigt de nabijheid van mensen aan Epstein’s netwerk en het roept vragen op over de redenen voor hun stilzwijgen.

Donald Trump probeert de aandacht af te leiden door zijn eigen rechtszaken te dramatiseren en te spreken over ‘de echte misdaden waar niemand het over heeft’. Maar juist zijn selectieve verontwaardiging valt op. Waarom roept hij nooit op tot volledige openbaarmaking? Waarom spaart hij mensen die met Epstein verbonden zijn?

Het antwoord ligt in zijn positie. Trump kan zich geen openheid veroorloven. Niet omdat er direct bewijs is dat hij betrokken was bij misbruik, maar omdat zijn naam voorkomt in documenten, zijn entourage overlap vertoont met Epstein’s netwerk en zijn eigen ministers, zoals Alex Acosta, direct verantwoordelijk waren voor eerdere doofpotdeals.

Wat Trump als afleidingsmanoeuvre inzette, het wijzen naar Epstein om zelf minder onder druk te staan, keert zich nu tegen hem. 

In de meer radicale MAGA-hoeken groeit de twijfel. Waarom zwijgt Trump over het Epstein-netwerk als hij werkelijk het moeras wil droogleggen? Voor een deel van zijn aanhang begint hij het gezicht te worden van het systeem dat hij ooit bestreed.

Grote en kleine mediakanalen (van The Wall Street Journal tot onafhankelijke onderzoekers) blijven nieuwe informatie blootleggen. Als meer documenten naar buiten komen waarin Trump of zijn bondgenoten voorkomen, zal afleiding niet langer werken.

De kern van Trumps politieke identiteit is dat hij ‘tegen de elite’ is. Maar zijn connecties met Epstein en zijn stille bescherming van betrokkenen ondermijnen dat imago. Zijn campagne krijgt daardoor een interne contradictie die moeilijk nog te verdoezelen is.

De Democraten leunen ondertussen achterover en laten Trump wrijven in een vlek die steeds groter wordt. Elke nieuwe onthulling kan worden aangegrepen om Trump neer te zetten als een deel van het probleem. 

De Epstein-files zijn meer dan een juridisch dossier. Ze leggen bloot hoe macht, seksueel geweld en bescherming door het systeem met elkaar verweven zijn. Voor Trump is dit dodelijk: zijn kracht was het beeld van onafhankelijkheid. In het Epstein-dossier blijkt hij juist deel van het netwerk dat Trump beloofde te bestrijden. En dat komt, steeds nadrukkelijker, als een boemerang terug.