Nu het er op lijkt dat de race om de Republikeinse presidentiële nominatie een marathon wordt om dat geen enkele kandidaat van plan is om uit de race te stappen, is de vraag aan de orde welke kandidaat alle verschillende stromingen binnen de Republikeinse partij kan verenigen en er voor kan zorgen dat president Obama na één termijn het Witte Huis moet verlaten.

Toen Michele Bachmann aankondigde dat ze mee zou doen om de nominatie dacht iedereen dat zij de steun van de Tea Party beweging zou krijgen, maar dit gold maar voor een gedeelte van de protestbeweging. Ook bij Herman Cain en Rick Perry zagen de theedrinkers wel iets wat hen aansprak. Maar nadat deze kandidaten uit de race stapten bleven er nog drie conservatieve kandidaten over, namelijk Rick Santorum, Newt Gingrich en Ron Paul. Van Mitt Romney moet de Tea Party niks hebben. Hij is te gematigd en zijn standpunten ten aanzien van abortus en het homohuwelijk zijn onduidelijk. Ook het feit dat hij miljonair is en de Tea Party aanhangers over het algemeen tot de middenklasse behoren, zorgt er voor dat Romney niet lekker ligt binnen de beweging.

Als je aan de verschillende Tea Party vrijwilligers vraagt wie voor hen de favoriete kandidaat is, krijg je verschillende antwoorden. Mark West van de Tea Party in Chattanooga, Tennessee, zegt dat uit peilingen blijkt dat Rick Santorum veel steun heeft. “Ron Paul ligt het dichtst bij onze kernwaarden”, aldus Michael Wilson van Tea Party afdeling in Cincinnati, Ohio. ”We vonden Michele Bachmann ook geschikt”, aldus de medeoprichter van de Nationale Tea Party Coalitie, Michael Patrick Leahy.

Leahy diende in het campagneteam van Mitt Romney, tijdens de presidentsverkiezingen van 2008, toen Romney ook een gooi deed naar de Republikeinse nominatie. Dit was voordat de Tea Party bestond. “Romney spreekt niet onze taal”, aldus Leahy.”Hij heeft geprobeerd om ons te bereiken en ons te vertegenwoordigden, maar dat is niet gelukt.”

Newt Gingrich, die betrokken was bij de oprichting van de Tea Party, krijgt zowel steun als kritiek. Leahy geeft de voormalige voorzitter van het Huis van Afgevaardigden de credits voor zijn steun en betrokkenheid bij de beweging, maar voegt daar wel aan toe dat Gingrich inconsistent bleek te zijn en zelfs probeerde de beweging te manipuleren in plaats de beweging te helpen haar doel te bereiken. “Veel mensen binnen de beweging zouden op hem kunnen stemmen, maar hij is niet de eerste keus. Hij heeft een aantal interessante en twijfelachtige keuzes gemaakt, dat er voor heeft gezorgd dat hij (niet) de leider van de conservatieve beweging is”, aldus Mark West.

De verschillende meningen bewijst alleen maar wat Tea Party vrijwilligers zeggen over de beweging als geheel. De aanhangers verschillen op het gebied van conservatieve waarden en hun eigen overtuigingen, die volgens de verschillende afdelingshoofden verklaart waarom geen enkele kandidaat is zich onderscheidt en kan rekenen op de volledige steun van de protestbeweging. Met andere woorden, de Tea Party is versplinterd. De verdeeldheid is groot en daarom spreekt de Tea Party niet met één mond en horen we tot nu toe weinig van de beweging, die in 2010 aangaf in dit verkiezingsjaar van zich zou laten horen.

Alleen een kandidaat die door de Tea Party als een echte conservatief wordt gezien kan op hun steun rekenen, maar de kandidaten die zich positioneren als conservatief doen dat op verschillende manieren en wordt het dus nog lastig wie de Tea Party aanhangers aan zich kan binden.