Het is inmiddels een bekend patroon. Adviseurs of medewerkers die het niet met president Donald Trump eens zijn kunnen vertrekken. Wie zich niet kan vinden de tweets van de president en kritiek heeft op het beleid wordt ontslagen.

Het direct gevolg is dat president Trump zich alleen maar omringt met gelijkgestemden die het met hem eens zijn. Zo werd de minister van Buitenlandse Zaken, Rex Tillerson ontslagen en vervangen door de directeur van de CIA, Mike Pompeo. Waar Tillerson een diplomatieke koers voerde, maar volledig door Trump werd vernederd en ondermijnt is Pompeo een hard-liner, die in tegenstelling tot Tillerson liever bommen op een land gooit dan eerst met totalitair regime te praten. De opvattingen van Pompeo passen, net als van de nieuwe nationale veiligheidsadviseur John Bolton (ook een havik), meer in het buitenlandse beleid van Trump.

Een ander probleem is dat Trump volledig zijn eigen gang gaat en er niemand is die hem tegenspreekt of kritiek uit op zijn handelen. Als je dat wel doet kun je vertrekken. En aangezien Trump onberekenbaar en wispelturig is, is dat op zijn zachtst gezegd verontrustend. Adviseurs en medewerkers die het met alles eens zijn vormen een risico. Trump kan zijn eigen ideeën en beleid botvieren. Trump omringt zich met ja-knikkers.

Trump gaf aan dat hij eindelijk, met Pompeo en Bolton, zijn kabinet heeft zoals hij dat wil. Dat het bijna 14 maanden heeft geduurd om dat bijeen te krijgen en hij dus eerst allemaal verkeerde mensen heeft aangenomen, die overigens net zo incompetent zijn als hij, geeft te denken. Het laat wel het zien hoe dat kabinet er uit ziet. Allemaal gelijkgestemden die de president geen strobreed in de weg zullen leggen, Deze video laat in chronologische volgorde zien wie er allemaal zijn ontslagen, of de eer aan zichzelf hielden, en opstapten.

En zo gaat het Witte Huis steeds meer lijken op de Trump Organization. Trump denk nog steeds dat het land regeren hetzelfde is als een zakenimperium leiden.

In de Trump Organization deelde Trump de lakens uit en gebeurde er wat hij wilde. Zo werd Trump rijk een sloot hij deals. Dat hij ook in meerdere rechtszaken was verwikkeld, waar hij vaak een schikking trof, doet er niet toe. De gelijkenis is treffend. Van de deals die Trump zou sluiten blijkt vooralsnog vrij weinig. De wetten die Trump heeft getekend zijn tot stand gekomen omdat zijn partij de absolute meerderheid heeft in het Congres. Als de Democraten na de tussentijdse verkiezingen de meerderheid in het Huis of de Senaat krijgen moet nog maar blijken of Trump echt kan en wil samenwerken.

De affaire met porno-ster Stormy Daniels en een voormalig Playboy model en de rechtszaken die vrouwen hebben aangespannen en het Rusland-onderzoek zijn niet iets wat je kan schikken. De schandalen die Trump als zakenmaan overleefde werken in de politiek anders. Zeker als je de rechtsgang probeert te belemmeren en te saboteren en zaken probeert te verdoezelen en mensen zwijggeld betaald.

Het is afwachten of de gelijkgestemden ook echt invloed op Trump zullen hebben, Het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt steeds verder uitgekleed en topambtenaren vertrekken. Of Mike Pompeo echt vanuit het ministerie beleid kan maken waar het Trump het mee eens is, is maar zeer de vraag. Voor Bolton ligt het iets anders. De positie van nationale veiligheidsadviseur is belangrijk binnen een regering.

Het beleid zal met Pompeo en Bolton harder worden. De America First agenda zal nog verder worden uitgevoerd en versterkt. En met zo veel ja-knikkers is dat geen geruststellende gedachte.