Over drie maanden vindt de eerste voorverkiezing plaats: de caucus in Iowa. En over jaar kiest Amerika voor nog eens vier jaar Donald Trump of voor een Democratische bewoner van het Witte Huis.

Het belooft een spannende verkiezingscampagne worden. De verwachting is dat het een smerige en snoeiharde verkiezingsstrijd wordt. President Donald Trump zal alles uit de kast halen om te zorgen dat hij in het Witte Huis mag blijven. Hij slaat, nu de verkiezingscampagne op stoom is, steeds wilder op Twitter om zich heen. Dat heeft vooral te maken met de impeachmentprocedure waarin hij is verwikkeld. Het Huis van Afgevaardigden gaat verhoren in het openbaar houden die op televisie worden uitgezonden. Uit de getuigenissen achter gesloten deuren bleek al dat verschillende functionarissen voor de president schadelijke verklaringen hebben afgelegd. En dat er wel degelijk sprake was van een quid pro quo.

De kans dat Trump wordt herkozen is reëel. Iedereen die zegt dat Amerika na vier jaar vol schandalen en incidenten wel genoeg heeft van president Trump zit er naast. Onder ongeveer de helft (46 procent) van de Amerikanen is hij zeer populair. Ongeacht wat hij zegt of doet blijven ze hem steunen. Daarnaast betekent dit ook dat de andere helft van het land niets van Trump moet hebben. De herverkiezing van Trump en ook van zijn tegenstander hangt af van de opkomst. Als Trumps achterban massaal komt opdagen dan is de kans groot dat hij wordt herkozen. Maar als de Democraten er in slagen de opkomst van de verkiezingen voor het Congres in 2018 te evenaren dan is de kans aanwezig dat de Democratische presidentskandidaat wint.

Trump heeft de wind in zijn rug. De economie draait op volle toeren. Er zijn tijdens zijn presidentschap heel veel banen bijgekomen en de werkloosheid is historisch laag. Van de handelsoorlog met China is weinig te merken. Het belangrijkste onderwerp waar Amerikanen hun keuze voor een kandidaat bepalen is de economie. Maar Trump heeft het niet vaak over de economie, soms tot wanhoop van zijn adviseurs. Hij heeft over het de muur, die er nog steeds niet staat en waarvan nu ook al duidelijk is dat Mexico die niet gaat betalen. Op het gebied van immigratie boekt Trump, door harde maatregelen, nu enig succes. Maar voor zijn achterban is dat niet genoeg. Trump zou alle troepen uit het Midden-Oosten weghalen. Maar de troepen zijn van Syrië naar Irak verplaatst en hij stuurde meer militairen naar Saoedi-Arabië om olievelden te beschermen.

Daarnaast heeft hij na twee gesprekken met Kim Jong-un nog geen enkel resultaat bereikt en gaat het land door met het testen van raketten. Wel doodde de Amerika de leider van IS, Al-Baghdadi. Dit is een succes dat Trump zal uitbuiten, maar de bewering dat IS volledig is verslagen is niet waar.

En wat zetten de Democraten daar tegen over? De Democraten moeten met een stevig plan komen. De economie is niet een onderwerp waar ze op kunnen scoren. En door te roepen dat Trump een leugenaar en een racist is en zijn ambt misbruikt voor persoonlijke doeleinden werkt ook niet. In 2016 had Hillary Clinton het voornamelijk over hoe slecht Trump was en vergat ze te vertellen aan de kiezer wat haar eigen plannen waren. En we weten allemaal hoe dat afliep.

Het wordt voor de Democratische presidentskandidaat dus nog een hele kluif om kiezers die in 2012 op Obama stemden, maar in 2016 op Trump terug te winnen met verhaal dat hen aanspreekt.

Wat wel duidelijk is dat de Democraten toe zijn een nieuwe generatie. Van de potentiële kanshebbers op de nominatie is de helft 70 plus en plannen als Medicare for all zijn te links om een grote groep kiezers aan te spreken. Het veld van Democratische presidentskandidaten is divers, met vrouwen en mensen van Aziatische. Afro-Amerikaanse en latino afkomst. Maar of daar de juiste kandidaat tussen zit waar de Amerikaanse (zwevende) kiezer warm voor loopt, is de vraag. Ook de Democratische partij-top stelt zichzelf die vraag en vraagt zich af of ze niet een echt zwaar gewicht in de race moeten brengen.

Misschien is een herverkiezing van Donald Trump niet eens zo slecht. De Republikeinse partij zal nog meer de partij van Trump worden (voor zo ver dat niet al het geval is) en Trump zal het te gronde richten. Over vier jaar treedt dan een nieuw generatie aan met nieuw elan. De Democratische bejaarden zijn dan van het toneel verdwenen.

Maar mocht de Democratische presidentskandidaat Donald Trump verslaan dan wacht die president een hels karwei. Het land is tot op het bot verdeeld. De polarisatie is nog nooit zo groot geweest en om daar na vier jaar Donald Trump, die mede de oorzaak van de grote verdeeldheid is, iets aan te doen is grote, zo niet onmogelijke, opgave. Wil deze president iets voor elkaar krijgen dan is een meerderheid in het Congres noodzakelijk, want daar wordt al jaren vrijwel niets substantieels bereikt.

De mogelijkheid bestaat dat door de publieke verhoren in de impeachmentzaak de publieke opinie draait en steeds meer Republikeinen eieren voor hun geld kiezen en Trump laten vallen en dat Trump wordt afgezet. Maar die kans is klein. Maar in dat geval wordt Mike Pence president en dan verandert de dynamiek van het verkiezingen compleet.

Een jaar in de politiek is een eeuwigheid en we weten nog niet welke Democratische kandidaat het op 3 november 2020 tegen Donald Trump gaat opnemen. Het wordt in ieder geval een spannende strijd. Het politieke circus is begonnen!