De campagne van Donald Trump is een chaos. Na het publicatie van de “pussy-video”, de opmerkelijke persconferentie met de “vrouwen van Bill” en het bizarre tweede debat waar Trump onder andere zei dat als het aan hem ligt Clinton in de cel zou zitten, is de campagne volledig ontspoord en is er paniek bij de partijtop.
Na de uitgelekte video trokken 16 senatoren hun steun voor Trump in, waaronder de senator van Arizona, John McCain en senator van Utah, Mike Lee, riep Trump zelfs op om zich terug te trekken. Ook (voormalige) gouverneurs, zoals Arnold Schwarzenegger en andere congresleden steunen Trump niet langer.
Daarnaast hadden Republikeinen Trump geadviseerd en gewaarschuwd om Bill Clinton niet in het debat te noemen, maar toen Trump uren voor het debat met vier vrouwen, waarvan er drie van zeggen dat Bill Clinton ze in het verleden heeft verkracht of heeft aangerand, een persconferentie hield, was voor veel Republikeinen de maat vol. Vol afgrijzen hebben ze keken hoe Trump helemaal los ging in het debat. Hij had niets te verliezen.
De campagne is een zinkend schip en de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Paul Ryan, de belangrijkste Republikein met veel invloed, liet een na het debat weten dat hij Trump niet langer steunt. Ryan zegt eigenlijk dat de campagne een zinkend schip is en adviseert de Republikeinse politici die nog aan boord zijn een reddingsvest aan te trekken en met een reddingsboei het water in te springen. Met andere woorden, breng jezelf in veiligheid. De kansen van Trump om het Witte Huis te winnen zijn verdwenen en het belangrijkste is dat niet de gehele Republikeinse partij ten onder gaat.
De stap om zijn steun in te trekken is opmerkelijk, maar wel begrijpelijk. Zo lang prominente Republikeinen Trump blijven steunen worden de kansen dat ze hun herverkiezing winnen ook kleiner. Trump zorgt er namelijk ook voor dat de Republikeinen de meerderheid in de Senaat dreigen te verliezen. De Democraten hoeven maar vijf zetels te winnen om de meerderheid, die ze tijdens de tussentijdse verkiezingen in 2014 verloren, te heroveren.
Nu Ryan, naast andere prominente Republikeinen, Trump niet langer steunt en men zich intern er bij neer heeft gelegd dat de volgende bewoner van het Witte Huis geen Republikein zal zijn richt men nu alle aandacht en geld op de staten waar Republikeinen strijden om hun zetel in het Congres te behouden om zo de schade te beperken en de meerderheid op Capitol Hill in handen te houden.
Veel senatoren zitten in een spagaat. Enerzijds moeten ze de presidentskandidaat van hun partij steunen, maar als de kiezers in de staat niets van Trump moeten hebben en je wil je zetel in het Congres houden dan is het lastig kiezen. Het bekendste voorbeeld is de senator van New Hampshire, Kelly Ayotte, Ayotte zei eerder dat ze op Trump zou stemmen, maar dat ze hem niet steunt.
Maar na de beruchte video stemt Ayotte niet meer voor Trump. Op wie ze dan wel stemt is niet duidelijk. Nu Ryan ook zijn steun heeft ingetrokken is het wellicht voor meer Republikeinen makkelijker om dit ook te doen.
Ryan en de Republikeinse partij trekken hun handen af van Trump en het geld dat naar The Donald zou gaan voor zijn campagne wordt nu ingezet om Republikeinse senatoren te helpen. Om de campagne van Trump langer te financieren is zonde van het geld zo is de gedachte. Zo komt Trump er steeds meer alleen voor te staan.
Ook in de peilingen loopt Hillary Clinton steeds verder uit. In de cruciale swing states Ohio en Florida ligt Clinton respectievelijk 20 procent en 40 procent voor op Trump, aldus de website FiveThirtyEight. Volgens FiveThirtyEight is de kans dat Clinton de verkiezingen wint nu 84 procent is, tegenover 16 procent voor Trump
Om hun eigen hachje te redden en de schade voor de partij zo veel mogelijk te beperken en deze ramp zo snel mogelijk achter zich te laten verlaten nu Republikeinen nu massaal het zinkende Trump-schip.
Als gevolg daarvan heeft Trump nu de oorlog aan zijn eigen partij verklaard.
En zo zinkt het schip steeds verder en heeft Trump geen vrienden meer en is zijn kans op het presidentschap vrijwel nul.
Pingback: Excuses | Focus op de Amerikaanse politiek